آیا می دانید انسان از چه زمانی کشیدن نقاشی را آغاز کرد؟

Actor28 :: دوشنبه 87/1/19 ساعت 12:54 صبح

معنا و مفهوم نقاشی های عصر یخبندان همواره مورد بحث بوده است، اما اکنون پل باهن، باستان شناس، با استفاده از شواهد موجود، نکات تازه ای را در مورد این نقاشی ها مطرح کرده است. که یکی از مهمترین و تازه ترین تحقیقات این است که:

انسان از 35 هزار سال پیش کشیدن نقاشی را شروع کرد.
غارنشینان در انتخاب محل نقاشی ها علاوه بر معماری طبیعی غارها به کیفیت پژواک صدا در محل هم توجه می کردند، یا بعضی از نقاشی های خود را تنها با انگیز ه های مذهبی می کشیده اند.
اجداد بشر حداقل 70 هزار سال پیش شروع به تزئین بدن های خود با مهره ها، آویزها، و حتی خالکوبی کردند و از 35 هزار سال پیش شروع به نقاشی و حکاکی حیوانات، انسان ها، و طرح های انتزاعی بر دیوار غار ها کردند، که نمونه هایی از آنها در لاسکوی فرانسه و در آلتامیرای اسپانیا کشف شده است. آنها همچنین مجسمه هایی خوش اندام از عاج یا سنگ می تراشیدند که از آن جمله می توان به ونوس ویلندورف اشاره کرد.
از زمان کشف هنر عصر یخبندان در حدود یک قرن پیش، همواره این سوال مطرح بوده است که معنی این نقاشی ها چه بوده است. نظریه های مختلفی در این خصوص مطرح شده است: هنر برای هنر، توتم گرایی، شکار جادو و غیره. اما شواهد به دست آمده از آن حکایت داشت که همه این نظریه ها در بهترین حالت ناقص و معمولاً توجیه ناپذیر هستند.
مطالب زیادی در مورد شمن ها (جادوگران و حاکمان قبیله)، توهمات مردمان و مسایل این چنینی ارائه شد، اما این نظریات در واقع مردمان عصر یخبندان را فاقد هرگونه خلاقیت می داند و آثار هنری آن ها را تنها نتیجه ثبت تصاویری می داند که آنها در "شرایط غیرعادی هوشیاری" می دیده اند.
اکنون پل باهن با بررسی های خود به نتایج تازه ای درمورد آثار هنری غارها دست یافته است.
به گفته او، یکی از مهم ترین عناصری که در مطالعه هنر غارنشینی یا صخره ای مفید واقع می شود آن است که محل اثر را نمی توان تغییر داد. اثر همان جایی است که هنرمند می خواست باشد و بیننده باید از همان فضایی استفاده کند که هنرمند استفاده می کرد.
نقش ویژگی های مکانی مرتبط با افسانه ها و رویداد های خاص، حوزه های سنتی و قبیله ای، نواحی مقدس، یا موارد بارز هر فرهنگ در آن فرهنگ، یکی از نکاتی است که باید همواره به آن توجه کرد. به این ترتیب در هر فرهنگی بعضی اماکن خوب و بعضی بد هستند و حتی در داخل غارها هم این فاکتور های غیرملموس نقش مهمی را در نوع انتخاب نقاط و تزئینات دیوارها بازی می کردند.
باهن و جان فایفر، نویسنده آمریکایی، در دهه 1980به غار فون دو گوم، در دوردونی فرانسه، رفتند. هردوی آن ها در داخل غار در بخشی که پرستشگاه بود و با طرح های مختلف تزئین شده بود احساس راحتی می کردند، اما در بخش دیگری از غار که فاقد هرگونه تزئینی بود احساس بدی داشتند و از ترک آن محل خوشحال شدند. جالب این جا بود که مسئول غار هم در این احساسات با آن ها شریک بود.
معماری طبیعی غارها در نوع تزئین آنها نقش مهمی را ایفا می کرده است. در بسیاری از غارها به نظر می رسد که هنرمندان ساختار اتاق ها، راهروها، و اجسام سنگی مهم را بررسی کرده اند و در بعضی موارد نشانه هایی هم در نقاط مهم برجا گذاشته اند.
یکی دیگر از عناصری که در انتخاب محل آثار هنری نقش داشته است کیفیت صدارسانی و پژواک صدا بوده است. هنرمندان اصلی یا غارنشینان احتمالاً در همان مکان هایی که کارشناسان امروزی با صدای آرام صحبت می کنند، آواز می خوانده اند یا با صدای بلند دعا می کرده اند و تصاویر خود را بر روی دیوار ها می آفریده اند.
بررسی های صدا در بعضی از غارهای عصر یخبندان نشان می دهد که میان محل نقاشی ها و حکاکی ها و کیفیت صدایی ارتباط مستقیم وجود دارد. هرجا که صدا بهتر شنیده می شود تزئینات بهتری انجام شده و هرجا که کیفیت صدا در سطح پایینی است هیچ تزئینی دیده نمی شود. در واقع این هنرمندان علاوه بر توجه به اشکال مختلف موجود در غارها، به شرایط صدایی هم توجه می کردند.
یکی دیگر از ویژگی های هنر غارنشینی استفاده از حالت های موجی دیوار غارها بوده است. این مساله از زمان کشف طرح گاومیش بر برآمدگی های سقف غار آلتامیرا در سال 1879برای محققان آشکار شد و برای درک بهتر این نکته که مردمان عصر یخبندان چگونه این آثار را می دیده اند باید از همان منابع نوری که آنها استفاده می کرده اند، استفاده کرد.
به گفته باهن، بسیاری از آثاری که در غارها به جا مانده است عمومی دانسته می شود، اما ما دقیقاً نمی دانیم که کدام اعضای جامعه می توانسته اند آن ها را ببینند. در بعضی موارد مردمان عصر یخبندان به طور عمد سنگ ها را طوری می تراشیدند تا این تصاویر بهتر دیده شوند. اما در بسیاری از موارد آنها تصاویر خود را به عمد در ارتفاع زیاد داخل دودکش ها، زیر سنگ های برآمده کم ارتفاع، یا در فرورفتگی های دیوار پنهان می کردند. این تصاویر قرار نبوده است توسط مردمان دیده شود و منظور از کشیدن آنها چیز دیگری بوده است: آنها را برای اهدای به خدایان، ارواح یا اجدادشان می کشیدند. به عبارت دیگر بعضی از آثار هنری غارنشینان به وضوح ریشه مذهبی داشته اند و با انگیزه های قوی کشیده شده اند.
مهم ترین نمونه این تصاویر در غار پرگوسه در منطقه لات فرانسه کشف شده است. آثار هنری این غار در انتهای راهرویی باریک، کم ارتفاع، و مرطوب کشیده شده است، راهرویی نامطبوع که برای گذر از آن باید خوابیده و سینه خیز حرکت کرد.
یکی از این آثار سر یک اسب است که در داخل یک شکاف حکاکی شده و مسلما خود هنرمند هم نتوانسته برای خلق آن سر خود را داخل ببرد و حتی خود او هم اثرش را ندیده است. در واقع اصلاً قرار نبوده چشمان آدمیزاد به این اثر بیفتد.
تمدن مایا در آمریکای مرکزی یکی از چند تمدن باستانی است که معمولاً اعماق غارها را برای تزئینات خود انتخاب می کرده اند. بر اساس شواهد موجود چنین به نظر می رسد که این آثار برای ماندگاری خلق نشده اند، بلکه قرار دادن آنها در نقاط دور از دسترس با دور بودن آنها از زندگی عادی روزمره در ارتباط بوده است و همین دور بودن این آثار را مقدس می ساخته است.
یکی دیگر از این نمونه آثار، گاومیش مشهوری است که بعد از طی مسافت 900متر در غار لو توک دودوبر در کوه های پیرنه فرانسه یافت شده است. این تصاویر تا زمان کشف در اوایل قرن بیستم قرن ها در تاریکی مطلق فرو رفته بود و تقریبا هیچ کس موفق به دیدن آنها نشده بود. به نظر می رسد که عدم دسترسی به آثار هنری «خصوصی» یکی از مهم ترین فاکتورهای خلق این آثار بوده است. در واقع غلبه بر مشکلات، سختی ها، و خطرات موجود مهم تر از خود اثر بود

نوشته های دیگران()

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

مگه میشه
خنده های تو
کاش مـی شــــــــــــــــد
آفتاب نگاهت
وقتی خورشید
تومثه یه آسمونی
به شما نمی رسم من
من می گم
اگه دستم برسه به آسمون
برای تو
دوستت خواهم داشت
جاودانه
بذار باور کنم
برگرد به زندگی من
خواب من
[همه عناوین(208)][عناوین آرشیوشده]

ساعت فلش

تصویر روز

مترجم سایت